نخود سفید درشت اهلی شده هنوز کمترین بخش از زمین های قابل کشت را اشغال می کنند

حبوبات (Fabaceae) سومین خانواده بزرگ گیاهان زمینی هستند که حدود 7 درصد از گونه های گیاهی گلدار را تشکیل می دهند [1].

حبوبات غلات یا نخود لوبیا گلستان از دیرباز منبع غذایی مهمی برای انسان و حیوان بوده و پروتئین، کربوهیدرات و فیبر را تامین می‌کنند [2]. علاوه بر این، آنها به دلیل توانایی خود در مصرف نیتروژن اتمسفر از طریق همزیستی با ریزوبیا [3] شناخته شده اند که منجر به افزایش حاصلخیزی خاک می شود که باعث کاهش استفاده از کودهای شیمیایی نیتروژن می شود که به طور قابل توجهی به اثر گلخانه ای کمک می کند [4].

با وجود این، نخود سفید درشت اهلی شده هنوز کمترین بخش از زمین های قابل کشت را اشغال می کنند که عمدتاً تحت سلطه محصولات غلات است. سویا، پرکشت‌ترین حبوبات در جهان، هنوز بسیار کمتر از غلات اصلی (مانند برنج، گندم، ذرت) است [5].

از آنجایی که جمعیت انسان در حال رشد با چالش‌های جهانی مانند خطر تغییرات آب و هوایی و افزایش تقاضا برای غذا و انرژی مواجه است، استفاده از محصولات حبوبات سازگار با محیط‌زیست بیش از پیش برجسته‌تر شده است، اگرچه هنوز به یک اندازه در سراسر جهان نیست.

در حالی که ورود نخود کرمانشاه به سیستم‌های کشاورزی می‌تواند خطرات تک‌کشت را کاهش دهد، چرخه زندگی پاتوژن‌ها را مختل کند و تنوع زیستی خاک را ارتقا دهد.

مزایای چنین تنوع محصولات اغلب سودهای مالی فوری و/یا آشکار را به همراه ندارد.

علاوه بر این، محصولات نخود آبگوشتی سبز که به طور انبوه برای مدت طولانی مورد بی توجهی قرار گرفته اند، در حال حاضر از نظر کمیت و کیفیت ارقام موجود در سطح پایین تری نسبت به غلات قرار دارند و منابع ژنتیکی آنها تا حد زیادی اکتشاف نشده و بهره برداری نشده باقی مانده است.